Yemin Olsun Gidene

Yemin Olsun Gidene

mevsimi gelmiş anıların
çöllerinden geçerken
ruhumun labirentlerinde
sessizce dolaşırdı gölgeler
nafile yürek çırpınışlarıyla
suya düşmüş aksim
her gece boğulurdu

/

yemin olsun gidene
suçlu ben değildim
yine de öldürdüm ellerimi
incinmiş ruhumun gölgelerinden
giden ben değildim

/

ah güz yangınlarım
asılır mı
bir daha saçlarıma yıldızlar
ay ışığı siner mi ruhuma
gelişinden belli miydi giden
daha ne kadar dayanacak bu yürek
hangi melek nefesini
nefesime verecek

/
şimdi
aşka vurgun şiirlerimle
gecenin içinde geceyim
hayatın tam ortasında
susturuldu yüreğim

çok süpperr