MUHARREM ERTAŞ İÇİN YAZILMIŞ AĞITLAR

ABDAL USTA'NIN SAZI
Sen saza vurunca
Kar yağar bir yanıma
Bir yanım çepçevre bahar
Toplar çadırını ay ışığında
Ak saçlı koca bir yörük
Gider diyar diyar

Sen saza vurunca
Bir kuş kalkar kayalıktan
Kanatları üç kulaç
Nefesi harman savurur
Su yoluna düşer gölgesi
Kolcaklı gelinler birden yorulur

Sen saza vurunca
Işır dağların öte yüzü
Eşkıyalar görünür ayan beyan
Elleri böğründe düze inerler
Tütünden sararmış gür bıyıklarıyla
Bunca yaşadıklarına pişman

Sen saza vurunca
Yekinir bulutlar avşar elinden
Yaylalar bir duman bir duman
Peşinde yad avcı,bir yorgun turna
Sana selam söyler son nefesinde
Koç Köroğlu'ndan,Dadaloğlu'ndan

Sen saza vurunca
Sulara şavkı düşer ayın
Yeğnilir Ferhat'ın elinde kazma
Birden göklere çekilir Şirin
Dağ bir yana devrilir
Fehat bir yana

Sen saza vurunca
Türküler ayağa kalkar
Hep bozlak kesilir yazı yaban
Yüreğine sağlık Abdal Pir'im
Sesin kubbemizde yankılanacak
Dödükçe kahpe devran

Bayram Bilge Tokel

DELİ BORAN

Uzak yoldan geldim hasretim için
Hani nerde babam Muharrem nerde
Yaralı bülbülüm ses vermez niçin
Yüreği yanığım o kerem nerde

O garip gönüllüm,dertli bakışlım
Feleğin elinde sinesi taşlım
Yüreği yaralım,gözleri yaşlım
Gönül evi yıkık,viranım nerde

Fetholurdu feryadını dinleyen
Feryadı içinde derdin anlayan
Kuşlar gibi viranede inleyen
Ecinnice deli boranım nerde

Okula gidemedim bu dert benimdi
Hemi benim derdim,hem babamındı
Hemi babam,hemi öğretmenimdi
Geribim dersimi verenim nerde

Neşet Ertaş

NEYLEDİN DÜNYA

Aydost deyince yeri göğü inleten
Muharrem Usta'ydı bunu dinleten
Gönül kırmazdı bilerekten,bilmeden
İnsan velisini neyledin dünya

Sazını çalarken kendinden geçen
Gönülden gönüle kapılar açan
Aşkın dolusunu nefessiz içen
Gönül delisini neyledin dünya

Garibim babamdı Muharrem Usta
Bilirim aşıktı sevdiği dosta
"Sazımın emaneti.." diyen en son nefeste
Sazın ulusunu neyledin dünya

Neşet Ertaş

çok güzel DELİ BORAN en güzeli

hepsi çok güzel